WIM VERHOORN, EEN BIJZONDER MENS
Door Bill Zumker
In zijn jonge jaren speelde hij voetbal bij V.V. Hoek van Holland, rugby bestond nog niet in ons dorp. In de loop van die “carrière” is hij op het idee gekomen om trainer te worden. Het begon met het trainen van de A-junioren, wat wel bijzonder was want geen van de clubs in het Westland had toentertijd een trainer. Wel een begeleider die standaard op de training “drie rondjes om het veld en daarna een partijtje” gaf. Wij niet, wij hadden Wim. Hij deed een cursus waarmee hij de lagere amateurs mocht trainen en die leerstof bracht hij bij ons in praktijk. Samen met het mentaal weerbaar maken van een stel kl*** pubers. Piepen mochten we niet.
Wij speelden bij Naaldwijk en een van onze spelers had een oog dat niet recht stond, die jongen kwam ziedend de kleedkamer in omdat ze hem pestte en schele noemden. Wim hield een tirade van vijf minuten waarin hij ons duidelijk maakte dat we dat soort zaken in het “grote mensen leven” ook tegen zouden komen. Hij confronteerde hem en zei, wijzend, “jij bent scheel, hij is zwart (een Ambonese jongen), hij is een kleine opdonder, hij heeft flaporen, leer er maar mee te leven”. Het was muisstil in de kleedkamer.
Het was oprecht en hij maakte ons mentaal weerbaar. Ook zijn uitdrukking “als je een winnaar wilt zijn, moet je er als een winnaar uitzien”, is mij altijd bijgebleven. Ter afsluiting van iedere training, meestal pittig, was er een sprint over de volle lengte van het veld. Je kon niet voor de achterlijn stoppen, want de laatste kreeg standaard een schop onder z’n kont, waar vooral de snelle jongens iedere keer weer om konden lachen.
Je kon altijd op hem rekenen als je om raad of hulp vroeg. Wim had ook z’n diploma sportmassage gehaald en nadat ik een keer om 7 uur ’s morgens voor een wedstrijd geholpen was en hem vroeg wat hij van me kreeg zei hij: ”geef die kleine jongen maar een ijsje”. Dat jongetje was Ko.
Zijn carrière voltrok zich nog enige tijd binnen het voetbal maar zijn interesse in de atletiek groeide en hij concentreerde zich meer en meer op het lange afstand lopen en begeleidde o.a. Gerard Nijboer naar Olympisch zilver en een Europese titel op de marathon. Ook trainde hij de toenmalige kroonprins, samen met Gerrie Knetemann, voor de marathon van New York en begeleide hij ultra-lange-afstandloper Jan Knippenberg in zijn loop van Hoek van Holland naar Stockholm en bij zijn “rondje” IJsselmeer.
Veel later en nadat hij een klinkende palmares had opgebouwd, kwam hij vaker bij de club. Naar z’n kleinzoons kijken. In een gesprek met hem, samen met Burk, vroegen wij of hij ervoor voelde om de senioren loop- en conditietraining te geven. Hij wilde wel, maar dit idee werd door de toenmalige trainer afgedaan met de reactie dat die oude man niet nodig was, waarop wij (Burk en ik) het plan doorzette naar de junioren/colts. Als 2e jaars colts werden deze mannen, mede door Wim z’n loop- en conditietraining, 2e van Nederland. Iets waar Wim erg trots op was.
Wim Verhoorn, een bijzonder mens, aan wie velen van ons veel te danken hebben.
Rust in vrede Wim, we zullen je missen.
