Je hebt er maandenlang naar uitgekeken….
Zo begint de wereldhit van Gerard Cox in Nederland uit de jaren 70. “Het is weer voorbij, die mooie zomer”, zo heet dat ding. Nou is het nog geen zomer en het chanson heeft niets met het onderwerp te maken, maar ik heb er wel lang naar uitgekeken, die eerste wedstrijd van de DeGiro Voorjaarscompetitie. Dit verslag begint op vrijdagavond, één dag voor de wedstrijd tegen ’t Gooi.
Morgen gaat dat gebeuren, die eerste wedstrijd. Vanochtend de line up gezien, die toch wel verrassend was. Maar laten we beginnen bij het begin. Zaterdag 10 oktober speelde Rugbyclub The Hookers de laatste wedstrijd tegen Hilversum. Het was de derde en tevens laatste partij in de reguliere competitie. Daarna werden er in Nederland weer allerlei beperkende maatregelen van kracht, waar we nu nog de bittere vruchten van plukken. Enkele malen doken er in de periode tussen oktober en januari geruchten op, over het eventueel, heel misschien maar waarschijnlijk niet, hervatten of opnieuw opstarten van de competitie. Eind februari leek er enig licht in de duisternis te komen, maar nog steeds was niets zeker. Er zouden enkele clubs, acterende op het hoogste niveau, snode plannen hebben om weer wat te gaan doen. Als er wat kon gebeuren, moest het in de ereklasse zijn, omdat alleen sporters op het hoogste niveau een uitzonderingstatus hadden, waardoor zij konden trainen en spelen. Rugby Nederland gaf na rijp beraad, begin maart groen licht voor een herstart. Aanvankelijk waren slechts zes ploegen bereid om de draad weer op te pakken, waaronder Rugbyclub The Hookers. Later sloten zich nog eens vijf ploegen hierbij aan. Vrij snel na dit besluit werden wij in de gelegenheid gesteld om de voorbereiding van The Hookers van zeer nabij mee te maken. Voor mij een prima gelegenheid om deze groep in korte tijd beter te leren kennen. We waren met deze groep spelers tenslotte maar een beperkt aantal weken in actie geweest in het seizoen 20/21. Komt daar ook nog bij dat we alweer de nodige mutaties in het team hadden gezien.
Deze vijf weekendtrainingen zijn hier en daar in de media al beschreven. Wel mooi om te zien, hoe de staf de intensiteit opbouwde. Van week tot week werd het fysieke deel belangrijker. Werd er in de eerste fase nog afgesloten met een potje touch rugby, vorige week was dat een heuse pot full contact, waarbij niet iedereen ongeschonden uit de strijd kwam. Wekelijks werd er door zo een 30 man, toegewerkt naar de dag van morgen. Wat mij vooral bij blijft uit die trainingen is het plezier wat de groep uitstraalde. Voor de eerste pot gaan we naar Naarden. Een gerenommeerde tegenstander, met de nodige titels achter de naam. Morgen mogen de boys los! Rule the Hookers, van ijzer en beton.
En dan zijn we onderweg naar RC ’t Gooi. Na een korte tour, door het sportpark van Naarden, waar we langs een arsenaal aan sportaccommodaties werden geleid, uiteindelijk toch nog kort voor tijd gearriveerd.
Het begin voor The Hookers was lang niet slecht, maar de eerste punten kon ’t Gooi toch vrij makkelijk op het bord zetten, en met drie minuten, stond het 7-0. Na een klein kwartiertje is het dan onze beurt om effectief wat te doen. Na een scrum kon Kwinten Roeleveld de line break forceren en de bal via een korte offload bij Justin van Boven bezorgen, de eerste punten voor The Hookers, 7-5 na een kwartiertje ballen.
Het volgende wapenfeit komt op naam van David Molenaar. Debuterend in het eerste, vangt hij een Gooise bal op en na een aantal blauwen het Gooise bos in gestuurd te hebben, brengt hij Sjoerd Dijkshoorn in stelling voor de try. Kevin Lenssen tekent voor de conversie. Na een hoge tackle wordt er door de officials wat gepraat over de discipline die gehandhaafd dient te worden en kan Kevin aanleggen voor de penalty (7-15). ’t Gooi antwoord dan heel snel met een try en conversie maar het is uiteindelijk onze Captain die de ruststand via een penalty op 14-18 bepaald. Halfweg kunnen we de conclusie trekken, dat Rugbyclub The Hookers op alle fronten mee kan met het gerenommeerde ’t Gooi en op bepaalde punten zelfs de boventoon kan voeren.
2e Helft, ’t Gooi komt wederom beter uit de startblokken en binnen drie minuten staat er 21-18 op het bord. Dan volgt er een wat vreemde periode waarbij de score regelmatig wisselt. The Hookers maken weer gelijk en er moet een speler van ’t Gooi af met een gele kaart. Volgens mij mag de man van geluk spreken met die kaart! Een goed verstaander en dat soort clichés… Inmiddels weer een fase verder en een penalty voor ons en een niet geconverteerde try voor hen zet de score op 26-24. Het is werkelijk ijzingwekkend spannend. Als Chris van Yperen er met geel af moet en ’t Gooi korte tijd later wederom de tryline weet te halen lijkt het doek definitief te vallen. Met nog slechts enkele minuten op de klok moet er een 33-24 achterstand weg gewerkt worden, kansloze zaak. Of toch niet? Vorige week hadden we het nog over de niet te volgen looplijnen van Jens van der Knijff. Nu pakt hij een clearence kick van ’t Gooi op rond de middenlijn. De mannen uit Naarden konden alleen maar toekijken hoe Jens de bal over de tryline liep. De conversie bepaalt uiteindelijk de eindstand op 33-31. Het is niet het resultaat wat we wensten. We waren zeker niet de mindere van ’t Gooi en had het houtwerk wat meegeholpen, konden we gewoon met de volle winst naar huis…….
Spelers, coaches en staf, hartelijk dank dat jullie ons de afgelopen weken de voorbereiding op deze wedstrijd hebben laten meebeleven. Het was een prachtige ervaring. Volgende week krijgen we The Dukes op visite. We kijken er alweer naar uit!!!
Door Ellen en Vincent
Foto’s Ellen Grimbergen