Afgelopen zaterdag is Marius Troost ons op 66-jarige leeftijd ontvallen. Er zijn maar weinig oudere Hoekenezen bij wie het horen van zijn naam geen belletje gaat rinkelen. Deze “Gentle giant” is sinds jaar en dag verbonden aan de lokale rugbyclub en geldt als Hooker van het eerste uur. Niet lang na de oprichting van de club in 1974 belt de dan 18-jarige Troost aan bij oprichter Jan van Burg met de vraag of hij mee kan trainen. Van Burg stemt hier uiteraard in toe en neemt de pupil onder zijn hoede. De Club President herinnert zich een slungelige, maar leergierige Troost die hij echt heeft moeten leren rennen.
Desondanks had de boomlange Troost een tomeloze inzet en compenseerde zijn snelheid met een enorme fysieke kracht die hij opbouwde in de sportschool.
Het maakte hem een geduchte tegenstander niet alleen in scrum en line-out, maar ook zeker in het losse werk. Het was de tijd dat men soms oeverloos om een bal kon bakkeleien. Als Troost de opdracht kreeg om de bal te gaan halen, dan dook hij erin, wurmde zijn enorme armen om de bal, schudde dusdanig dat iedereen wel moest loslaten om vervolgens met een kwispelende staart de bal aan zijn “baasje” in de vorm van bijvoorbeeld een scrum-half aan te bieden.
Een ander geducht wapen van Marius was zijn “dummy sidestep” waarmee hij menig tegenstander op het verkeerde been zette, inclusief zichzelf.
Ook naast het veld was Troost iemand die zich jarenlang met hart en ziel inzette voor de club en bewaker was van de clubcultuur met al zijn tradities. Naast diverse bestuursfuncties waaronder voorzitter was hij ook de onmiskenbare aanjager op feesten en partijen.
Met name zijn act als Coach Gorbatchov was legendarisch en staat menigeen op het netvlies. Zijn grote verschijning in een Sovjet colbert, voorzien van dito baret met daarbij een bulderend stemgeluid waren in één woord overweldigend. Engelse teams op tour dachten dat ze daadwerkelijk met een volbloed Rus te maken hadden.
Bij rugbyclub Spakenburg staat nog steeds een record waar hij met een bizarre draai een fles wijn aan zijn mond zette en binnen 3 seconde leeg slurpte. Onvergetelijk zijn ook zijn optredens als Sinterklaas of wat te denken van “There is only one man on the toilet” waarbij een compleet rugbyteam door een luik op de vliering van het oude clubhuis verdween.
Kortom, Troost was altijd in voor een geintje en het huidige clubhuis zit vol met absurde hersenspinsels van hem. Het Ondersteboven kastje, een bel aan de bar met zwaailichten en sirene, het kon alleen door hem verzonnen zijn.
Marius leeft in de harten van velen voort als iemand die werkelijk alles voor zijn club over had.
Zijn Oranje/groene hart klopt niet meer, maar vergeten zullen the Hookers hem nooit.
Hij zal binnenkort op zijn eigen geïnitieerde Remembrance bord bijgeschreven worden, opdat hij zelf vond dat mensen die veel voor de club betekent hebben hierop thuishoren en nooit vergeten mogen worden. Marius Troost een markant clubmens, hij zal door eenieder zeer gemist worden.
