Rugbyclub The Hookers bestaat al sinds 1974. Sinds die tijd hebben we ook het embleem dat je hieronder kunt vinden. Hierin zie je twee zaagvissen verwerkt, die een symbolische waarde geven aan onze club. De naam van onze club: Rugbyclub The Hookers wordt gerefereerd aan hoe de Engelse clubs onze plaatsnaam vroeger uitspraken: “Hook of Holland”. Vandaar later de naam: The Hookers.
De Zaagvissen
Iedereen heeft wel eens het embleem van onze rugbyclub gezien. Dit is echter niet zomaar een embleem, er zit een heel verhaal achter, het is namelijk een wapenschild.
Velen denken dat de dieren die afgebeeld zijn, haaien, dolfijnen of zwaardvissen zijn. Dit is echter niet waar. Het zijn namelijk zogenaamde Zaagvissen.
Zaagvissen zijn vredelievende vissen die normaliter op de bodem van de zee hun voedsel zoeken. Ze behoren tot de roggen-soort en hebben vanaf de geboorte al een stomp zaagje. Later volgroeid de zaag zich met stekelige tanden aan de buitenkant en hiermee woelen ze door de modderige bodem, op zoek naar voedsel. Ze kunnen een lengte bereiken van wel 6 meter, en de zaag kan meer dan een meter lang kan worden, zie ook een zaag welke boven onze bar opgehangen is.
De Zaagvissen in het wapen van The Hookers
Maar hoe komt nou die Zaagvis in ons wapen? Hiertoe moeten wij terug naar het verhaal van Maarten Groenenberg.
Maarten is een van de medeoprichters van onze rugbyclub en in den beginne werd er naarstig gezocht naar een symbolisch kenmerk voor onze club, waarbij de woonplaats en de mooie rugbysport zich samen in zou kunnen vinden.
Toen hij in 1974 het wapen van Rugbyclub The Hookers introduceerde konden velen zich met het ontwerp verenigen, echter even zovelen hebben zich afgevraagd: Wat hebben die Zaagvissen nou met The Hookers te maken??
Bij de allereerste schetsen voor het wapen is hij, historisch gevoelig mens als Maarten is, ervan uitgegaan dat het wapen een geschiedkundig bezien, kenmerkend element voor Hoek van Holland moest hebben.
Ten tweede moest dit element qua karaktertrekken overeenkomsten hebben met het rugby en zijn sport.
Legende
Het valt waarachtig niet mee om deze combinatie ergens in de Hoekse geschiedenis terug te halen en Maarten Groenenberg, en de medeoprichters van onze rugbyclub moest dan ook erg ver teruggaan om de oplossing te vinden.
Wat hij zocht heeft hij gevonden in het boekje Legenden vertellingen uit des Westlandsch dreeven, waarin een 20-tal oude overleveringen uit het Westland zijn opgetekend door de landloper Leonard Grimwis, (1835-1891) welke zich ophield tussen de plaats waar nu de Hoek ligt en het hedendaagse Ter Heyde.
Er zijn zeer weinig van deze boekjes in omloop gebracht (uitgave De Glazen Stad, 1889) maar bij Maarten is dit werkje een hele tijd in huis geweest en zijn grootvader had nog weleens de gewoonte om hem en zijn zusters hieruit voor te lezen.
Een verhaal wat altijd erg veel indruk op hem maakte was getiteld: Brontos en de zaagvissen. Dit verhaal ging over een 12-potig zeemonster dat zich ter hoogte van de plaats waar nu De Hoek ligt, ophield in zee en het water onveilig maakte. Het dier roofde de gehele zee ter plaatse leeg en het was voor de vissers toendertijd een ware ramp, want in de eerste plaats werd er steeds minder vis gevangen en in de tweede plaats liep men gevaar door het dier verzwolgen te worden.
Het monster kreeg de naam Brontos en de mens heeft lange tijd slag geleverd tegen dit monster om te trachten zich ervan te bevrijden. Allerlei listen en gevechtswapens mochten niet baten en het kostte eigenlijk alleen maar mensenlevens.
Ook de dierenwereld, met name grotere vissoorten, leverde slag tegen het monster, maar de strijd was ondoenlijk. Tot op een goede dag een grote school zaagvissen (pristis antiquorum) zich, onwetend van het gevaar, zich ophield in het woon- en jachtgebied van Brontos.
Voor het agressieve monster was de strijd onontkoombaar en het zette onmiddellijk de aanval in. Nu zijn zaagvissen geen agressieve beesten maar kunnen zich, in collectief verband, goed verdedigen.
Grimwis verhaalt over de slag tussen Brontos en de zaagvissen uitvoerig met vele kleine details.
Het einde van het verhaal is dat Brontos na een dagenlange slag het onderspit moest delven tegen de goed samenwerkende en volhardende zaagvissen waarvan ook velen het leven moesten laten.
De 12 poten van het monster waren allen afgezaagd; bij het verlies van zijn laatste poot steeg een luid geborrel op naar de zeespiegel en het monster zakte naar de zeebodem waar het niet meer vandaan kwam. Het water van de zee was vergeven van het paarse monsterbloed en de vissers die vanaf de kant deze zeeslag hadden gadegeslagen, zagen bij het wegzakken van het monster, de nog in leven zijnde zaagvissen twee aan twee met gekruiste zagen boven de zeespiegel verschijnen.
Aldus beëindigt Grimwis deze legende:
Zoo hebben dan den zaagvisschen den mensch laaten zien dat volhardingh ende moedt, den overwinnigh brengt, ook ende juist in den strijdt tegen het schier onmogelijke.
Wij vertrouwen erop dat het thans een ieder duidelijk zal zijn, waarom er 2 met de zaag gekruiste zaagvissen in ons wapen prijken.
Mocht het nou zo zijn dat je verder nog vragen hebt omtrent deze legende?
Contact dan Daan Kloppenburg.
Copyright 1974-2024 – Rugbyclub The Hookers